Falini se janë jerm.
Deliri,
një gjendje e pavetëdijshme, zakonisht ndodh të shkaktohet nga tronditje të
thella të tipit ethe, temperaturë apo edhe aksidente, ku keto të fundit janë
krejt të pavullnetshme. Ne kemi fjalën tonë në shqip « kllapi » apo
« përçartje ».
Megjithatë
metaforikisht « delirantë » kemi quajtur edhe ata persona që flasin vërtetë
përçart, pa lidhje, më kot, me fjalë këtu aty, me ndryshimin e madh tek
shkaktuesi/t sepse ndonëse flasim për të njejtën gjëndje, sigurisht atë të
pavetëdijshmërisë, kjo e fundit nuk ndodh thjesht nga të qënurit shëndetlig,
por nga të qënurit egzibicionistë, shkaku i së cilës siç kuptohet, është kërkuar
me zor se ashtu është dashur. Shkurt, shqip ; për tu dukur.
Po
i njejti shqipërim i fjalës delir, pra
« përçartje », përdoret gjithashtu për këtë metaforizim ndonëse mua më
pëlqen ta quaj ndryshe në fakt, ashtu siç thotë populli, jerm. Kam kuptuar se ne si popull, e vuajmë apo e gëzojmë, jermin e
kemi në gjak. Flemë, zgjohemi, ecim, flasim, sillemi jerm. Po them; delirantë të
jermuar.
Shoqëria
shqipëtare nuk ka qënë ndonjëherë e pasur daç nga ekonomia, daç nga
intelektualiteti kulturor dhe këtë na e ka treguar me gisht mjaft mirë historia
“dje” siç na e tregon aktualitet “sot”.
Pikërisht
për këtë arsye kur ja merr shqipëtari për t’ju ngjitur majës së malit(pra suksesit),
së pari harron se kë dhe çfarë la poshtë e nga ku dhe si u ngjit sipër, se dyti
është e pamundur të mos shfaqë tangërllëk e së treti deliron ulërishëm. Së katërti,
që në fakt doja ta qaja e ta vajtoja me të madhe, është kur fillojnë të bëhën
mosmirënjohës dhe bukëshkalë. Të vjen të shkulësh leshtë e kokës kur shikon të
pështyjnë dhe të vënë këmbën sipër mundit të atij që i zgjati duart për ta
ngjitur atje lart. Por prap, nga aty poshtë, ku të jesh ulur, duke i parë tek
krekosen e vetmja gjë që thua është një lutjë për ta. Jo për veten : « Zot
fali se nuk dinë çfarë bëjnë. »
Jo
pak herë më ka ndodhur të degjoj të rinj, miqtë e miqve të mi, të afërm madje të
thonë tekstualisht : « Kur të kthehem në shqipëri do harxhoj të paktën
2000€ apo edhe £ e ta shohin t’gjithë pastaj se kush jam unë ». Pak a shumë
si të shkosh deri në majë të malit (po i kthehem prap) dhe të zbresësh vetëm e vetëm për
tu thënë e për tu siguruar që atyre poshtë tu vije mortje nga ajo që ti demek
paskesh arritur, por duke qënë ky qëllimi i vetëm, harron ose vërtet nuk ke
pasur qëllimin tjetër ndoshta të arritjes të asaj që ti deshe të shohesh tek
vetja dhe jo të asaj që të tjerët nuk donin të shikonin tek ty, apo të fryteve
që mund të marrësh për tu rritur asaj përpjete dhe jo të vrerit për të fryrë
dynjanë asaj tëposhtje. Përveç të shndërruarit në një egoist arrogant, arritjet
e cekëta për më tepër jetëshkurtër i kthejnë në qesharakë dhe krejt patetikë.
Fatkeqësisht
shqipëtarët e kanë tipik jerm gjumi. Pasi të kenë bredhur e pirë nëpër lokalet
e qytetit duke u ankuar për papunësi e varfëri, me siguri fill pas kësaj edhe
nja 2-3 gota te tjera , pasi ti kenë kënduar Salës e Ramës duke u rrahur andej
nga fundi për votë se për pikë rrihen artistët e pasi ti kenë bërë të gjitha
adetet tamam siç ua do zakoni, i këput gjumi me të mbyllur sytë duke i lënë për
të nesërmen po të njejtat tangërlliqe, krekosje dhe gjumë.
Falini se janë jerm.
